Նա սաստիկ հոգնած և սրդողած էր։Վանի դճբախտ իրադարդություններից հետո ամբողջ 9 օր ճանապարհների վրա էր բոլորովին միայնակ լքված։ Նա իփրև ռազմիկ, սովոր էր բացօդյան կյանքին, բայց քաղցին ընդիմանալ իզորու չէր։ Ոտքերն ընդամացել էին, աչքերը պղտորվել։ Մի անորոշ երկյուղ կռծում էր, կարևեր խոցված հոգին, կարող էին հետևել գաղտագողին։ Որ կո96ղմն ուղվել։ Մի կողմում ողղաբերձ լեռներ էին ձգվում, մյւոսին տարածվում էին վերի արտեր և գուռթի մարգագետիններ։ Շուտով լսվեց շների կախկանձ ու հաչոց, ապա երևվաց հովիվը։ Մերուժանի համբերությունն արդեն սպառվել էր և նա պատսպարան խնդրեց հովից։ Կողտիքը քառակուսի խուց էր զարդարված գույնզգույն դերձանների հյւոսվացքով։ Ընթրիքի սեղաննին դրվեց խորոված՝ շամփուրների վրա։ Մերուժաննը, որ Հայոց արքունիքում առաջնակարգ նախարարի օթոցն էր, պարսից արքունիքում թագավորի հետ շատ անգամ մի սեղաբբւբ էր ճաշել, երբեք այնքան ախուրժակով չէր կերել, որքան այճմ հովվի ամպաճույճ կողտիքում։
Оставьте комментарий